.

.

.

 مرا ببخش که عشق  ِ ناملموس را نمی فهمم

شبیه آزادی همراه با زندان های اندیشه

مثل پرستیدن خدا و چسبیدن به یک ضریح

و درست به همان نفهمی  ِ تحریم و پیشرفت

که باید این پوزش مرا بپذیری

وقتی یک " کاملا نفهم " عاشق تو می شود 

شرمنده است از یک گذشته ی آنتیک

عذرخواهی می کند از نداشتن  ِ آینده ای درخشان

 و تو را بی لمس

نمی فهمد

نه اینکه نمی خواهد

خنگولانه مطلب را نمی گیرد

 شبیه  ِ وعده های حوری و جوی های شیر و عسل

که " افلا تعقلون " چه می شود

وقتی تو هستی

و عسل با تو عسل می شود

بهشت هم ارزانی همه ی فهمیده ها

که استدعا دارم کمی مرا تحمل کنید

اندکی تساهل و کمی تسامح

وقتی مسدود کردن  ِ بلاگ  ِ یک " کاملا نفهم "

مثل جنگیدن برای ناملموس ترین پدیده هاست

و نبرد با ذهنیت ها

کوبیدن آب در هاون است

که اندیشه مسدود نمی شود

عشق

آزادی

و امید

ف ی ل ت ر نخواهد شد

حالا حتی اگر هزار تنگه را ببندید

تنگ در آغوش گرفتن را عشق است  

خواهش می کنم مرا ببخشید که اینقدر زمینی هستم

شاید هم کمی  سیب زمینی

لطفا چنگال هایتان را غلاف کنید

لمس تان به  پوست  ِ من

بی نمک  ِ  دوست داشتن

خیلی توی ذوق می زند

و روغن  ِ رابطه های چرب

کلسترول  ِ هرزگی را بالا می برد

که من

بی دوست داشتن

حتی بوسیدن را مجاز نمی دانم

و بی عشق

خود ار ضایی را پسندیده تر از همبستر شدن

مرا ببخش که تو را خداگونه دوست دارم

اما خداگونه نمیتوانم بنویسم

که خدای من

ملموس تر از آن است که به واژه بیاید

.

.

.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: